Jezioro Titicaca – największe jezioro Ameryki Południowej

Choć uważane jest za peruwiański cud natury, to warto dodać, że jezioro Ttitcaca leży nie tylko w Peru, ale również na terenie Boliwii. Ulokowane jest w północnej części płaskowyżu Altiplano na terenie Andów Środkowych, w departamencie Puno. Jezioro Titicaca znajduje się na wysokości 3812 m n.p.m., co czyni go najwyżej położonym jeziorem, na którym odbywa się handel morski. Jest rozdzielone na dwie części – Lago Huinaymarca i Lago Chucuito, które są połączone cieśniną Tiquina. Ten dualizm ma prawdopodobnie związek z jego nazwą – w wolnym tłumaczeniu z języka keczua, Titicaca oznacza pumę (titi) polującą na zająca (caca).

Titicaca to jezioro wyspiarskie. Położonych jest tu kilka naturalnych wysp: Amantani, Taquile, Suriqui, Wyspa Słońca (Isla del Sol) oraz Wyspa Księżyca (Isla de la Luna). Oprócz tego znajdziesz też ponad 40 niewielkich sztucznych wysepek, tzw. Uros.

Wyspy Uros (Islas de los Uros) – to sztuczne (stworzone z trzciny totoro), pływające wyspy udostępnione turystom. Są położone kilkanaście kilometrów od miasta Puno i "zarządzane" przez Indian Ajmara będącymi w większości mieszkańcami Puno. Ich zadaniem jest tak naprawdę utrzymać pamięć o pierwotnych ludach tych wysp, mianowicie o Indianach Uru (czy też Uro lub Uros), których cywilizacja wyginęła w latach 60 XX w.

Wskazówka: wyspy Uros to must-see podczas podróży nad jezioro Titicaca. Jeśli jednak zależy Ci na bardziej autentycznych przeżyciach, koniecznie poświęć na nią więcej czasu i odwiedź również naturalne wyspy.

Isla del Sol – Wyspa Słońca. Ma powierzchnię ok. 50 km2 i jest zamieszkana przez 2000 Indian. Według inkaskiej legendy na wyspie zrodził się bóg Viracocha, który jest uważany przez rdzenną ludność na stwórcę Słońca. Na terenie całej wyspy zachowały się ruiny z tamtego okresu, z których najsłynniejsze to Pilko Kaina oraz kompleks Chincana. Warto również odwiedzić Muzeum Archeologiczne, w którym znajdziesz jeszcze więcej inkaskich pozostałości.

Isla de la Luna – Wyspa Księżyca. Leży ok. 10 kilometrów na wschód od wyspy Isla del Sol, więc warto zaplanować podróż w taki sposób, by zobaczyć je obie. Dawniej działał tam klasztor kapłanek słońca, by później ‘przerobić" go na odosobnione od ludności więzienie. Zakon (a raczej jego ruiny) uważany jest po dziś dzień przez rdzenną ludność za święte miejsce.

Puno – to największe miasto położone bezpośrednio przy jeziorze Titicaca (ok. 130 000 mieszkańców), dlatego jest doskonałą bazą wypadową do jego zwiedzania. Jest znakomicie przystosowane do turystów, ponieważ znajdują się tam liczne hotele i restauracje. Oprócz tego na zwiedzających czekają różne zabytki i atrakcje, np. katedra na Plaza de Armas, hala widowiskowa Casa del Corregidor, muzeum żeglugi śródlądowej ulokowane na jeziorze Tititaca czy popularny w tym rejonie karnawał.

Oprócz powyższych wysp i znajdujących się na nich atrakcji polecamy zobaczyć jeszcze miejscowość, której nazwa przywodzi na myśl najsłynniejszą plażę w Rio de Janeiro – Copacabana. Największą atrakcją miasta jest bazylika, w której znajduje się drewniana figura Matki Boskiej. Posąg ma podobno moc uzdrawiającą, dlatego zjeżdżają się tu chorzy z całego miasta, a nawet kraju. Oprócz tego Matka Boska pomaga również w tej kwestii niepłodności. Cierpiące z tego powodu kobiety kładą lalkę przy ołtarzu i modlą się o poczęcie, by po roku przyjechać z własnym dzieckiem i okazać wdzięczność.

Wycieczki od strony peruwiańskiej. Jezioro Titicaca najlepiej zwiedzać jest z miejscowości Puno. Znajduje się tam wiele łodzi, dzięki którym można swobodnie poruszać się po akwenie. Jeśli wolisz wycieczki zorganizowane w przewodnikiem, wybierz się do lokalnego biura podróży, które organizują rejsy na wyspy Uros. Najczęściej wybierane wycieczki to te jednodniowe, jednak zdecydować się na dłuższe, np. 3-dniowe.

Wycieczki od strony boliwijskiej. Tu z kolei najlepiej jest wyruszyć z miejscowości Copacabana. Miejskie statki kursują kilkanaście razy dziennie i docierają głównie do Wyspy Słońca. Podobnie jak w Peru, w Boliwii również możesz skorzystać z usług lokalnych agencji turystycznych, którzy organizują wycieczki po boliwijskiej części jeziora.

To największe (8372 km2) jezioro w Ameryce Południowej.

Titicaca jest jednym z 20 starożytnych jezior na Ziemi – ma ok. 3 miliony lat.

Z jeziorem wiąże się wiele lokalnych legend. Jedna z nich mówi, że w jeziorze ukryte jest złoto Inków. Druga zaś przekonuje o istnieniu tajnych tuneli pod wodą, które miały służyć zaawansowanej cywilizacji do zarządzania światem.

Na jeziorze przebiega granica między Peru, a Boliwią. W Peru mówi się, że 60% jeziora jest peruwiańskie, a 40% boliwijskie, jednak w Boliwii panuje oczywiście odmienne zdanie na ten temat.

Poziom wody jeziora zmienia się okresowo nawet o 5 metrów.

Choć jezioro leży w strefie podzwrotnikowej, jego temperatura jest stosunkowo niska –oscyluje w granicach 6 i 13,5 stopni Celsjusza, w zależności od miesiąca.

Jezioro jest praktycznie bezodpływowe, bowiem pływa do niego około 25 rzek, a wypływa zaledwie jedna – Desaguadero. Ma 320 km długości i płynie na wysokości aż 3560 m n.p.m., co sprawia, że jest jedną z najwyżej położonych rzek na świecie.

Ślady dawnej linii brzegowej wskazują, że w przeszłości było większe. Procesy geologiczne i intensywne parowanie doprowadziły do opadnięcia poziomu wód.

Jezioro posiada poważny problem ekologiczny. Jest zagrożone skażeniem ściekami komunalnymi z peruwiańskich miast Puno i Juliaca oraz z boliwijskiej Copacabany. Dlaczego? Otóż z bardzo prozaicznego powodu… te miasta nie mają oczyszczalni ścieków.

A skoro już o Juliaca mowa – to najważniejszy ośrodek przemysłowy w rejonie, który słynie z podróbek elektroniki i syntetycznych wyrobów z alpaki.

To proste. Jak już wyżej wspomnieliśmy, jezioro Titicaca leży w strefie klimatów podzwrotnikowych, która charakteryzuje się wysoką roczną temperaturą powietrza (zawsze powyżej 0 stopni Celsjusza). Woda nie może więc zamarznąć w takich warunkach.

Do Peru nad jezioro Titicaca najlepiej wybrać się w porze suchej (zimowej), czyli od kwietnia do października. O tej porze roku można spodziewać się błękitnego, bezchmurnego nieba bez gwałtownych opadów deszczu, a temperatura powietrza oscyluje w granicach 15-18 stopni Celsjusza, więc jest idealna do zwiedzania. Pamiętaj jednak, że mowa o znaczących wysokościach, więc w Andach może być zimniej - zwłaszcza z samego rana, gdy rozpoczynasz wycieczkę oraz wieczorem, gdy ją kończysz.